Faramir Fiction Archive

Nadreqze, of de liefde van een man en een elf (NC-17)

Written by Eve

30 June 2010 | 38928 words

Title: Nadreqze, of de liefde van een man en een elf
Author: Eve
Rating: NC-17
Pairing(s): Faramir, Denethor, Boromir
Warnings: abuse, rape (misbruik, verkrachting)

Faramir heeft in drie dagen zoveel meegemaakt dat hij niet meer wil leven. Als een gebroken man wordt hij midden in de nacht voor de muur van Gondor gegooid. Verborgen in zijn eigen vertrek krijgt hij te maken met een onverwachte loge, een elf, die wil dat hij in leven blijft. Zullen ze de weg naar leven en genezing kunnen vinden?
(Faramir’s life changes completely within three days. He has suffered so much… As a broken man he is thrown in front of Gondor’s walls. Hiding in his chamber he meets an elf who wants him to stay alive. Can they find a way to life and healing?)

---

Hoofdstuk 12

De band voelt zo warm… o Haldir, dat ik je nu op deze manier kan bereiken, altijd. Wat een geschenk.

Ik hoor je stem zo krachtig. Nu zal niks of niemand ons meer uiteen kunnen drijven, nu kunnen we alles aan. Samen zullen we zoveel sterker zijn, mijn lief. Als we onze krachten bundelen dan denk ik dat…

Een krachtige stroom aan verdriet. Haldir opent zijn ogen. Faramir ligt in zijn armen en kijkt hem aan. Hij kust hem op zijn voorhoofd. “Wat is er, Meleth-Nin?”

“En toch is het niet zo. Wat we hoopten is niet gebeurd. Het Verbond was klaar en toen kwam deze herinnering naar boven. Het heeft zoveel schade berokkent! Je was er bijna niet meer, Haldir, ik hoorde hoe ver weg je was, en je broers waren dat ook. Het Verbond tussen ons was toch niet sterk genoeg. Als Boromir er niet geweest was dan…”

Haldir weet even niet wat hij moet zeggen. Hij weet dat Faramir gelijk heeft maar wil er niet aan denken. “Je kon er niks aan doen, Faramir, het overviel je en het was heftiger dan ooit tevoren. Mijn god, wat heb je veel meegemaakt, en wat moet het ook afschuwelijk zijn geweest met die andere slachtoffers erbij, de dwerg en de hobbit…”

“En de elf, de mens, de … Laat maar,” zegt Faramir. “Ach fuck, er is nog zoveel meer gebeurd. Het is een hel geweest maar ik wil die herinneringen niet meer! Ik ben het zat. Ik wil verder. Ik wil geen herbelevingen. En het akelige is dat ik veel momenten moet hebben weggestopt die nu pas naar boven komen en ik weet niet wat er nog meer kan komen, het overvalt me iedere keer! Deze keer waren het woorden die je zei die toevallig leken op wat de dwerg me had gezegd. Hoe kan ik zoiets voorkomen als ik niet eens weet waarvoor ik je moet waarschuwen? Hoe kan ik er zeker van zijn dat het niet, op een onbewaakt ogenblik, jouw dood kan worden? Of die van Rúmil en Orophin? Als Boromir er deze keer niet geweest was…”

Maar hij was er! Haldir communiceert ineens via de band en Faramir gaat met hem mee.

Hij had er ook niet kunnen zijn. Een volgende keer zou Boromir er ook niet kunnen zijn. Wat moeten we dan doen?

Mis, mijn kleine broer. Ik zal er altijd zijn.

Wat?

Vraag me niet hoe het kan maar toen je mijn naam hoorde, kon ik je luid en duidelijk verstaan. Ik geloof dat ik nu ook in deze soep aan het rondroeren ben. Jee, wat een raar gevoel, alsof ik stroop in mijn hoofd heb en alle kanten op kan zwemmen. Alsof ik er een tweede mij is die helemaal zijn eigen gang kan gaan. Best wel gaaf, eigenlijk.

Bo?

Yep. Je eigenste broer. Vanaf nu heb ik ook een plekje in deze vreemde, stromende wereld. Ik snap er niks van … nou ja. Ik ben er. Vanaf nu hoef je maar te roepen en ik zal ervoor zorgen dat alles wat elf is bij jouw herinneringen uit de buurt blijft.

Maar hoe weet ik of jij…?

Hee, kleintje. Wat ik allemaal al niet heb meegemaakt en overleefd. Ik ben sterk, ik kan het nodige verdragen.

Haldir begint te glimlachen.

“Wat?” vraagt Faramir.

“Ik heb het doorgekregen,” zegt de elf. “Rúmil heeft hem eindelijk, eindelijk…”

“Wat. Dat meen je niet!”

“Broertje was smoorverliefd. En, wacht even…” Haldir lijkt naar even weg te zakken in de band tussen hem en zijn broers, grijnst nog een keer, knikt, en gaat verder: “Ok, twee broertjes hebben die van jou verleid en hebben niet meer geslapen vannacht. Ze zijn in alle standen en, nou ja, wat geweldig! Tussen Boromir en Rúmil is Het Verbond tot stand gekomen…”

Faramir glimlacht nu ook. “Jee, dat had ik nooit gedacht.” Hij denkt even na. “Maar hoe kan het dan dat Boromir met mij…?”

“Had jij vannacht contact met Rúmil en Orohin?”

“Eh, ja. Even…”

“Dat is het, denk ik, “ zegt Haldir peinzend. “Er is een band tussen jou en mij, en een tussen mij en mijn broers. Ik denk dat de banden soms sterk genoeg zijn en de liefde krachtig genoeg, om ook andere verbindingen tot stand te kunnen brengen. En dan communiceer jij dus met mijn broers, via mijn band met hen…”

“Maar je broers zijn rechtstreeks verbonden met jou. Jij bent niet verbonden met Boromir. Ik communiceer dus met Boromir via mijn band met jou, via jouw band met Rúmil, en via Rúmil’s band met Boromir. Maar… Dat is een hinkstapspringen van hier tot weet ik veel waar, dat is toch ongelooflijk…”

“En zeldzaam,” voegt Haldir toe. “Ik weet dat dit bijzonder is. Het vindt alleen plaats als de liefde tussen twee individuen zo sterk is, zo krachtig, dat… heb je ooit gemeenschap met je broer gehad, Meleth-Nin?”

Faramir krijgt een kleur. “Nee! Hoe kom je erbij!”

“Ik heb het wel met mijn broers gehad.”

“Ik weet het. Dat vertelde Rúmil mij, toen ik Het Verbond creëerde…”

“Die ratelaar…”

“Wat?”

“Laat maar. Maar je hebt dus nooit…?”

“Nee!”

“Heb je er wel eens aan gedacht?”

“Nee!” roept Faramir nu. Hij gaat rechtop zitten en kijkt met een wilde blik in zijn ogen naar Haldir. Hij wil van alles roepen, spant zich, zoekt zijn woorden, wil verdedigende en verklarende woorden gebruiken, zucht. En zegt: “Ja.”

“Zoveel hou je dus van hem,” zegt Haldir en glimlacht.

“Ik geloof het wel. Als kind dan. Maar het was fout, we waren broers, het kon niet!”

“In Gondor.”

“In Gondor.” Faramir laat zich weer achterover vallen op het kussen. “Dat is ook zo, alles is hier anders. Jullie zijn zoveel gemakkelijker dan wij. In Lothlorien zou het kunnen. Maar goed, doet er ook niet toe. Ik geloof dat de band al tot stand is gekomen.”

Hij kijkt naar Haldir. “Ik weet niet hoe het allemaal precies werkt maar … als ik hem probeer te bereiken, kun jij hem dan ook horen? Het zou geweldig zijn als we op deze manier met ons vijven contact kunnen onderhouden. Misschien kan Bo ons inderdaad helpen.”

“Ik zal mee luisteren, zegt Haldir.

Boromir, roept Faramir

Je hoeft niet te schreeuwen. Ik ben er.

Dag! Zegt Haldir.

Sjonge, jonge, dit wordt steeds raarder. Dag Haldir! Dag lieve broer van me.

Er klinkt een gegrinnik door de band. Ik ben verliefd, Fara, ik ben zo verschrikkelijk verliefd dat ik uit elkaar ga barsten binnenkort. Kan niet anders. Rúmil is het mooiste wezen in Midden-Aarde…

Ik hoor je stem zo helder, zo krachtig… klinkt Faramir’s stem.

Rúmil heeft het me uitgelegd. Jij en ik houden kennelijk heel erg veel van elkaar.

Ik geloof het ook. Boromir…

Ja broertje, – gek is dit zeg, ongelooflijk maf –

Weet je zeker dat je Haldir en zijn broers kunt beschermen tegen mijn herinneringen, via de band?

Zeker weten. Jij zult me alleen moeten waarschuwen en daar heb je nooit zo’n zin in, je wilt het graag zelf oplossen. Als jij niks van je laat horen weet ik niks. Zo simpel is het. Het is gemakkelijk om je terug te trekken. Dus, wat denk je, ga je mijn naam roepen als het mis gaat?

Ik denk het wel, ik… Ja. Zeker weten. Ja

Blijven oefenen, Fara, blijf het tegen jezelf zeggen. Als er herinneringen komen, dan roep ik Bo. Punt. Ok? .

Ok.

Dan kan ik de elfen beschermen. Hoor je dat Haldir? Dan kan ik jou en je broers beschermen en alle elfen van Midden-Aarde als het moet. Altijd. Ik voel de band zo sterk, Fara. Het is als een rivier en ik sta er middenin. Ik kan ermee doen wat ik wil. Hee, twijfel niet. Je hoeft niet bang te zijn, ik ben de krijger, weet je nog? De gespierde, de krachtige, degene die iedere veldslag weet te winnen?

Je zelfvertrouwen is terug.

Volledig.

Ik hou van je, Bo.

Ik hou ook van jou, broertje. Gaat het verder een beetje? Je hebt het zo zwaar gehad vannacht. Ik was zo bang, ik dacht dat je… je bent er nog.

Ik ben er nog. En jij hebt… met Rúmil?

Hij verleidde me.

Een elf die jou verleidt?

Yep. Er bestaan nog wonderen in de wereld. Godzijdank, Fara. We zijn hier en we leven. We hebben lief. We zijn rijk, zo rijk.

Zo verschrikkelijk rijk…

Faramir opent zijn ogen en kijkt naar Haldir. Ze glimlachen tegelijk.

NB Het is niet toegestaan dit verhaal (in originele versie of als vertaling) verder te verspreiden (incl. via email) zonder toestemming van de auteur. [ meer info ]
NB: Please do not distribute (by any means, including email) or repost this story (including translations) without the author's prior permission. [ more ]

Enjoyed this story? Then be sure to let the author know by posting a comment at https://www.faramirfiction.com/fiction/nadreqze-of-de-liefde-van-een-man-en-een-elf. Positive feedback is what keeps authors writing more stories!