Home » Fiction

Warning

This story is rated «NC-17», and carries the warnings «abuse, rape (misbruik, verkrachting)».
Since you have switched on the adult content filter, this story is hidden. To read this story, you have to switch off the adult content filter. [what's this?]

Remember that whether you have the adult content filter switched on or off, this is always an adults only site.

Nadreqze, of de liefde van een man en een elf (NC-17) nl Print

Written by Eve

30 June 2010 | 38928 words

Title: Nadreqze, of de liefde van een man en een elf
Author: Eve
Rating: NC-17
Pairing(s): Faramir, Denethor, Boromir
Warnings: abuse, rape (misbruik, verkrachting)

Faramir heeft in drie dagen zoveel meegemaakt dat hij niet meer wil leven. Als een gebroken man wordt hij midden in de nacht voor de muur van Gondor gegooid. Verborgen in zijn eigen vertrek krijgt hij te maken met een onverwachte loge, een elf, die wil dat hij in leven blijft. Zullen ze de weg naar leven en genezing kunnen vinden?
(Faramir’s life changes completely within three days. He has suffered so much… As a broken man he is thrown in front of Gondor’s walls. Hiding in his chamber he meets an elf who wants him to stay alive. Can they find a way to life and healing?)


[ all pages ]

Hoofdstuk 7

Haldir wil hard werken om zo snel mogelijk terug te kunnen keren naar Faramir. De andere Werkers der Schrijfkunsten, zoals ze worden genoemd, proberen hem zoveel mogelijk te helpen maar het zal nog dagen duren om het vele werk dat is blijven liggen af te krijgen. Denethor’s eisen zijn hoog. Contracten, overeenkomsten, bepalingen, financiën en brieven dienen niet alleen foutloos, zorgvuldig en in drievoud te worden opgesteld, maar moeten ook in schoonschrift worden geschreven, zonder vlekken of vouwen. Zelfs de kleinste bibberlijn die er maar gevonden kan worden, kan het werk van een uur teniet doen. De Werkmeester is streng. Hij bekijkt al het ingeleverde werk nauwkeurig terwijl Denethor, hoewel persoonlijk vaak afwezig, nog veel strenger is dan hij.

Haldir voelt zijn onrust groeien. Het is alsof er aan de randen van de band tussen hem en Faramir iets knaagt, alsof er iets is wat niet tevoorschijn wil komen. Hoe hij ook zoekt in de stroom van gevoelens, hij komt er niet achter wat het is. Het verstopt zich, verbergt zich, laat enkel een diep gevoel van ongerustheid en onbehagen in hem achter.


Faramir ligt in bed. Hij kijkt naar de licht bewegende gordijnen. Waarom voelt hij zich zo? Het is toch alweer een tijd geleden? Maar Boromir is weg en hij is alleen, en dat heeft hij altijd verschrikkelijk gevonden. Hij kijkt naar de klok en zucht. De dag is nog lang.

Misschien is het voorbij? Misschien maakt hij zich zorgen om niks en is zijn vader geschrokken van wat er is gebeurd, laat hij hem voortaan met rust? Hij dommelt een beetje in slaap onder de zachte, warme dekens en probeert Haldir’s gezicht voor zicht te zien maar hij blijft
alert op alle geluiden die hij hoort.

De deur gaat zacht krakend open. Langzaam komen voetstappen dichterbij. Er wordt een klamme hand op zijn voorhoofd gelegd. Het bed beweegt, hij voelt hoe er iemand op gaat zitten.

“Zo, ventje. Daar was ik dan weer. Eindelijk.”

Faramir houdt zich slapende. De hand begint over zijn schouder te bewegen.

De stem praat verder. “Nu weet ik hoe het gaat. Je zult me gehoorzamen. Alles wat ik zeg zul je uitvoeren. Wat een geschenk.” De hand kruipt onder zijn shirt en beweegt zich langzaam, behoedzaam, over zijn tepels en richting zijn kruis. De vingers maken knedende bewegingen. Faramir kan nu niet anders dan zijn ogen open doen.

“Alsjeblieft vader…” Zeg het, toe dan …“Niet…” Hij kan zich verzetten, het lukt…! “Alsjeblieft doe dit niet. Ik smeek u…” Faramir knijpt in zijn handen, bang ineens. Hij voelt hoe zwak hij nog is van binnen, hoe snel hij geneigd is om degene die hem bevelen geeft te gehoorzamen.

“Niet? Dat had ik niet in gedachten, zoontje van me. Ik zal je vertellen wat je moet doen.” En dan, met barse stem ineens: “Kom overeind en neem mijn lul in je mond. Ga me pijpen.”

Faramir komt snel in beweging. Niet doen, niet doen, verzet je, het hoeft niet! Hij gaat naast zijn vader zitten die achterover leunt en zijn lul in zijn hand houdt. Hij bukt zich, neemt het grote geslacht dat hij zo goed kent in zijn mond en begint. Hou op, het hoeft niet, o god, het hoeft niet… Tranen beginnen langs zijn wangen te stromen. Hij voelt hoe de ballen van zijn vader hard beginnen te worden. Hij voelt hoe de man klaar komt in zijn mond en hij doet zijn best om niet te gaan kokhalzen, als hij dat doet volgen er klappen, dat weet hij. Hij slikt het allemaal in, terwijl de tranen nog steeds over zijn wangen stromen.

“Kijk, hier heb ik nu jaren lang op gehoopt,” zegt Denethor met een vreemde stem. Hij streelt met zijn klamme hand door de lichtbruine krullen. “Al dat gebedel en die pogingen om mij te omzeilen, wat een gedoe. Vanaf heb ik een zoon die doet wat ik zeg..”

Dan, bars ineens: “Ik verbied je om hierover te praten. Hoor je dat, Faramir? Zeg me na.”

“Ik zal niet praten.” Faramir’s stem klinkt dun.

“Zo mag ik het horen.” Denethor staat op, knoopt zijn broek vast en loopt, zonder nog een keer achterom te kijken, de kamer uit.


Haldir gaat op het bed zitten en legt zijn hand op zijn voorhoofd. Faramir schiet overeind en kruipt achterwaarts naar het hoofdeind, waar hij zich stijf tegenaan drukt. Hij ademt gejaagd. Dan ziet hij dat het Haldir is en met een snik werpt hij zich in de brede armen van de elf. De jonge man ruikt naar heel veel zeep. Het lijkt alsof hij uren lang in bad is geweest. Zijn huid is ribbelig, zijn haren zijn nog een beetje nat.

“Ssshhh,” fluistert de elf. “Wat is er Faramir, een herinnering? Een herbeleving?” Hij kan geen beelden zien, het blijft donker in hun band. Gevoelens trekken zich terug als zee bij eb en het enige wat blijft is dat vage, vreemde gevoel van angst en onraad. Er is iets mis, maar wat? “Wat is er?” vraagt hij nog een keer. Faramir zegt niks. Hij schudt zijn hoofd, snikt en zwijgt. Wat Haldir ook probeert, de man van wie hij zoveel houdt wil of kan niet meer praten.


“Je moet bij hem blijven,” zegt Rúmil als ze ‘s avonds naar de slapende gestalte van Faramir kijken. “Ik zal je werk overnemen, Haldir.”

“Dat zal niet lukken,” klinkt de hese stem van Boromir die erbij is komen staan. “Het spijt me zo, ik… gasten hebben nog nooit gezien hoe streng mijn vader is. Dit is de eerste keer dat…” Hij vermand zich, kijkt hen recht aan: “Denethor zal eisen dat we met ons drieën reizen en dat iemand het achterstallige werk inhaalt. Dat is wat hij in zijn hoofd heeft.”

“Dan gaan we naar Lothlorien,” zegt Haldir, “en wel zo snel mogelijk. Wat er aan de hand is weet ik niet, maar er is iets ernstig mis. Boromir, kun je een bediende laten komen? Ik zal hem opdracht geven om morgen, zo lang Faramir alleen is, het slaapvertrek te bewaken. Zodra ik weer terug ben en bij Faramir kan zijn, kan de bediende onze spullen pakken en de paarden in gereedheid brengen. We vertrekken overmorgen, nemen Faramir’s werk mee en keren terug naar huis.”


“Wat is er aan de hand met je vader?” vraagt Haldir aan Boromir. “Er klopt iets niet.“Hij ziet dat Boromir eventjes achteruit deinst. Er is iets van angst te zien en te voelen. Haldir weet dat er iets mis is. Wat is dit toch, dit ondefinieerbare gevoel dat met Denethor te maken heeft?

“Hij is gewoon een strenge man,” zegt Boromir. “De eenzaamheid, de dood van zijn vrouw, het leven is moeilijk voor hem.”

Haldir kijkt hem aan. Boromir wordt onrustig van zijn blik.


‘s Avonds blijkt er plotseling een paard ziek te zijn. Na twee dagen is het dier voldoende hersteld maar vertelt Denethor dat er vanuit Lothlorien een bericht is binnen gekomen. Rúmil en Orophin moeten een paar dagen naar de grenzen en daar de zich verzamelende troepen inspecteren en instrueren. Boromir moet met hun mee. De elfen vinden het vreemd dat ze het bericht niet zelf hebben ontvangen maar kunnen niet anders dan gehoorzamen, en vertrekken.

Haldir weet dat hij zal moeten wachten. Hij kan niet in zijn eentje terug naar zijn geliefde Lothlorien, hij heeft de hulp van zijn broers nodig voor de aanvallen van Orks die hij verwacht. Hij moet Faramir onderweg kunnen beschermen.

Haldir weet niet wat te doen. Faramir zwijgt. De jonge man kruipt iedere avond dicht tegen hem aan, sterk ruikend naar zeep, en valt vaak onmiddellijk in slaap. Hij kan ervoor zorgen dat Faramir overdag veilig is, door een bediende voor de deur te laten posten. Hij kan Faramir’s werk doen. Dat is het enige. Zorgen voor veiligheid, hard werken en wachten op zijn broers, zodat ze eindelijk kunnen vertrekken en Faramir in Lothlorien, zonder dit voortdurende gevoel van onheil, weer tot rust kan komen.


“Is hij, eh, van binnen, eh, geheeld?” vraagt Denethor bars, na een spervuur van andere vragen zodat het niet opvalt. “Het lijkt erop maar het is niet met zekerheid vast te stellen, heer,” antwoordt de genezer nadenkend. “Het lijkt voldoende hersteld te zijn maar omdat er nog pijn scheuten door hem heen kunnen trekken, raad ik hem aan voorzichtig te zijn en vooral vloeibaar voedsel tot zich te nemen.”

“Controleert u het regelmatig?”

“Nee, Faramir vindt het echt verschrikkelijk. Ik let nu gewoon op zijn klachten en geef hem zalf, zodat hij het bij zichzelf kan inbrengen. Dit lijkt voldoende te zijn.”


En dan is Denethor weer alleen met zijn zoon. Hij heeft Haldir nog meer papierwerk gegeven dan de vorige dagen, zodat hij alle tijd heeft. Hij loopt zonder kloppen de kamer binnen, ziet Faramir bij het raam staan – hoopt hij dat iemand hem ziet? Naar hem kijkt? – en voelt zijn woede groeien als hij de afkeer ziet op het gezicht van zijn zoon.

Faramir ziet zijn vader binnen komen en hoort zijn bevel. Hij weet dat hij anders zou kunnen reageren maar kan het niet. Hij krijgt het niet voor elkaar. Zijn lichaam verlamd en er gebeurt iets met hem waar hij geen woorden voor kan vinden, het is alsof hij in zichzelf een stap opzij doet en een ander voor laat gaan. Alsof de wil van zijn vader belangrijker is en recht heeft op hem. Innerlijk zet hij zich schrap. Laat me sterk genoeg zijn, alsjeblieft, ik wil niet…

“Kom hier, hoer. Ga voor me staan. Kleed je uit. Langzamer! Zo ja… helemaal goed, geile zoon van mij. Wat zeg je dan?”

Niet doen, niet doen… luister niet, loop naar buiten, sla hem, doe iets anders, doe alles behalve… “Hier ben ik vader. Ik doe wat u wilt.”

Voor hem zit zijn vader, benen wijd, broek op zijn enkels. Al dagen lang zit hij daar. Het is alsof de dagen in elkaar overgaan want het stopt maar niet, het houdt niet op en Faramir kan het niet vertellen, hij kan niet praten. Het drukt tegen zijn stembanden, hij kan alleen praten op het commando van zijn vader die nu zijn lul vasthoudt en hem aan kijkt met donkere ogen.

Hij moest zich verkleden als een vrouw. Hij moest voor hem dansen. Hij moest zichzelf aftrekken. Hij moest hem pijpen, aftrekken, aflikken…

Ineens is er iets anders. Faramir ontwaakt even uit zijn vreemde bewustzijnstoestand, waarin hij zo slecht kan nadenken en alles wazig wordt. Hij ziet in welke situatie hij zich bevindt en realiseert zich het gevaar. Steeds opnieuw wil hij niet luisteren en iedere keer zegt hij en doet hij precies wat zijn vader wil. Hij is niet sterk genoeg, niet sterk…

Denethors blik is griezelig. Ooit heeft Faramir hem zo zien kijken en toen probeerde hij… Maar deed het toch niet, het is toen bij pijpen gebleven omdat Faramir had gesmeekt, gebedeld, alles, alles had beloofd behalve dat te doen, dat ene, dat… Hij kijkt rillend naar zijn vader, wankelend op zijn benen.

“Spiets jezelf op mijn lul.”

Hij bevriest. Niet nog een keer, o nee, nooit, nooit weer, dat had hij zichzelf beloofd en dat hoefde niet van Haldir… o Haldir, Haldir… nee! Houd de band intact, laat niet gaan, niet gaan! Haldir mag het niet weten, het betekent zijn dood, ik moet hem beschermen… ik stuur rustige gedachten, het is goed, het was maar even… en nu dicht, onze band, stoppen! Want ik kan het niet, ik kan het niet. O nee, nee…

Denethor ziet hoe het lichaam van Faramir verstart en verstijft. Hij ziet zijn angstige ogen en zijn samengeknepen handen. Woede en lust wellen tegelijk in hem op. Faramir wil het niet, hij verzet zich. O, maar dan zijn er nog andere middelen te bedenken, dan kan hij…

De man staat op en loopt naar hem toe. Hij grijpt naar Faramir’s billen en geslacht, begint te knijpen, likt zijn hals. “Weigeren, hoertje van mij? Papa weigeren? Hoe durf je. Dit komt je duur te staan. Ga over die tafel liggen. Spreid je benen. Strek je armen naar voren, alsof je bent vastgebonden, dat ziet er geil uit. Zo ja.” Hij gespt zijn riem los en gaat achter Faramir staan. Hij begint te slaan. Hard.

De slagen regenen op Faramir neer en de tranen stromen over zijn wangen, niet doen, vader, niet doen, niet doen…

Ineens is het over en wordt er iets tegen zijn opening geduwd. “Zeg het,” fluistert de rauwe stem. Hij wil het niet, wil… Er komen woorden uit zijn mond. “Neuk mij,” klinkt zijn stem. O nee, laat hem alsjeblieft niet, nee!

“En?”

Houd op, niet doen, niet doen, o nee, zijn stem. “Alstublieft, meester. Laat mij doen wat u wenst.”

“Spreid je benen Faramir. Wijder. Nog wijder. Wijder dan de stok. Smeek.”

Stok? Er is geen stok. De woorden klinken zo bekend. Wat is er gebeurd? Is hij terug in de grot, hoe…

“Dezelfde woorden, Faramir. Dat was zo opwindend. Gebruik dezelfde als toen… Nu!”

Faramir voelt de lul tegen zijn opening drukken. Hij kreunt, duikt weg, rilt, o nee, niet nogmaals, nee, nee, nee, nee! “Alstublieft. Doorboor mij. Spiets mij aan uw lul. Ik ben uw neukspeeltje. Ik ben uw bezit. Ik zal gehoorzamen. Alstublieft. Neuk mij. Neuk mij.”

“Ja!” schreeuwt Denethor. De lul dringt binnen in een harde stoot. Faramir gilt. En dan komen de woorden, de verschrikkelijke woorden die hij nooit meer zal vergeten: “Wat ben je strak, o ja, lekker kontje, hier, heb je mijn dikke lul, hier, hier!” Dezelfde woorden, helemaal exact dezelfde woorden. En dan de stok… was zijn vader erbij geweest? Had hij het gezien? Maar hoe, hoe…?”

“Niet klaarkomen,” roept zijn vader. “Nu nog niet!”

Faramir bijt op zijn lippen. “Alstublieft,” fluistert hij als zijn vader aan zijn geslacht begint te trekken. Stop met de vernedering en laat me, laat … nee!

Zijn vader zwijgt, stoot, harder en harder, schreeuwt een grommend geluid, hetzelfde geluid, stoot nog harder. “Nu!”

Faramir komt klaar.


Een tijd lang mag Faramir op bed liggen, zonder kleren aan, zijn benen gespreid. Hij sluit zijn ogen en hoort zijn vader heen en weer lopen. Hij weet uit ervaring dat het nog niet is afgelopen. Zijn vader wil altijd minimaal twee keer klaarkomen, soms zelfs drie keer. Hij probeert er niet te zijn, probeert zich in zichzelf te verstoppen of uit zichzelf te stappen. In de verte hoort hij gefluister. Het zal de bewaker zijn die weer moet vertrekken.

“Kijk,” klinkt de stem van zijn vader. “Nu. Ik beveel het je. Ga zitten en kijk naar mij.”

Faramir gehoorzaamd. Hij ziet zijn vader in de leunstoel zitten. Hij houdt zijn gezwollen geslacht omhoog.

“Zit!” commandeert hij. “Zit, slaaf, spiets jezelf. Nu!”

Dezelfde woorden, o Haldir, dezelfde woorden. Hoe kan het dat…? Faramir loopt naar hem toe, draait zijn rug naar zijn vader en laat de grote lul langzaam bij zich naar binnen zakken, zijn gezicht vertrokken van de pijn. Als hij het gevaarte naar binnen heeft gewerkt sluit hij zijn ogen en laat zich achterover zakken. De lange nagels van zijn vader beginnen zijn tepels te masseren.

“Spreid je benen, slaaf.” Nee, niet hetzelfde, nee! Beelden uit de grot keren terug, de pijn van de lul in hem, de klauwen… Faramir gehoorzaamd. “Wijder”

Hij spreidt zijn benen zo wijd hij kan. En dan nu het commando om te kreunen, dat meest vernederende, dat…

Zijn vader graait naar zijn ballen en begint ze te kneden. Zijn andere hand gaat door met het trekken aan zijn tepels. “Kreun.”

Nee!!! Faramir kreunt.

“Smeek.”

“O alsjeblieft…”

“Alsjeblieft wat? Alsjeblieft wie?”

Alsjeblieft meester, neuk mij. Stoot in mij, dieper, dieper… alsjeblieft!”

Zijn vader begint zijn heupen te bewegen. “Je kunt nergens heen, je zit vast op mij en je bent van mij. Je bent een gore, vieze hoer. Ja toe maar, kreun maar, gil maar, maar je zult gehoorzamen. Ik neuk je plat,” en hij gromt. “Ik spuit je vol.”

Faramir opent zijn ogen want als alles hetzelfde is, als het zich herhaald in deze vreemde magie – is er een tovenaar aan het werk? Wat gebeurt er toch? – dan komt er nu een tweede, een andere en die… iemand loopt dichterbij. De bewaker. Ook hij houdt zijn lul in zijn hand.

“Wat wil je? Nou? Zeg het eens, slaaf? Ik ben er ook. Wat wil je van mij? Smeek!”

Zelfs nu dezelfde woorden maar dan uit een andere mond. O nee, dit kan niet, dit bestaat niet… stop, hou op, niet doen, niet doen, neeneeneenee!

“Stop je lul in mijn mond, alsjeblieft meesters, een in mijn kont en de ander in mijn mond…”

“En dan?”

“Spuit mij vol met zaad, ik smeek u, mijn meesters, spuit mij vol, ram en stoot in mij in alle gaten die ik heb, harder, harder! Vul mij, doorboor mij, spiets mij, maak mij tot slaaf!”

De man stopt zijn lul in Faramir’s mond en begint te stoten. “Toe maar, lekker ventje, klok het op, dieper, verder…”

“Nee!” hijgt Denethor die zijn heupen beweegt en Faramirs lichaam achterover houdt zodat hij totaal is overgeleverd aan de lullen die hem doorboren. “Dezelfde woorden, alleen maar precies dezelfde!”

Faramir moet het weten, moet… Hij duwt de heupen van de bewaker bij hem weg zodat zijn mond vrij komt. Hij fluistert: “Was je erbij?”

Denethor lacht hard, wreed… “Open die mond! Slikken!” En hij ziet hoe de lul van de bewaker weer bij zijn zoon naar binnen wordt gestoten. Faramir kan niks meer zeggen.

“Ik zag alles door de Palenthir en het was zo geil,” zegt Denethor met rauwe stem. “O wat heb je gesmeekt, met je kont in de lucht en die lullen die naar binnen gingen, je wilde alleen maar harder, dieper en meer… Je smeekte, je rende naar ze toe… Kruipend, kronkelend… en dan die woorden…” Denethor begint harder te hijgen, en zijn lul naar binnen te stoten. “Mmmm, die gaan we eens even openrijten. Ik zal je vullen met mijn zaad en je kunt geen kant op…” Denethor begint harder te stoten en spuugt de woorden. “Zuigen, kreng, zuigen, vieze hoer.” Stoot, stoot, stoot … “Laag stuk vreten. Neuken zullen we jou, volspuiten met ons zaad”… Stoot, stoot… “Zo’n verachtelijk wezen als jij, kruipend, onderdanig, snakkend naar zaad, te walgelijk voor woorden.” Stoot, stoot, stoot, harder, stoot! “Je wilt geneukt worden. Vieze hoer. Dat is wat je wilt!”

O nee dit kan niet waar zijn, vader heeft gekeken en niks gedaan, helemaal niks gedaan… Haldir! Help me Haldir, dit kan ik niet meer! Dit is teveel! Haldir, ik! O nee, nee, nee, Haldir zal dit niet overleven, stuur zachte gedachten naar hem toe, probeer het, alsjeblieft Haldir, kom niet, het is allemaal goed…maar de pijn, de pijn… ze stoten zo hard, Haldir, zo verschrikkelijk hard, niet alleen mijn vader maar ook de bewaker… hij heeft ook gekeken, hebben ze het samen gedaan? Met meerderen? Hoeveel hebben genoten van zijn, o nee, Haldir help me, neeneenee! Haldir… ik begin weg te zakken, straks ben ik er niet meer, het wordt zo donker, zo stil in mij… ben jij er? Wat stuur je naar me toe Haldir, het wordt zo zacht, zo zacht…

NB Het is niet toegestaan dit verhaal (in originele versie of als vertaling) verder te verspreiden (incl. via email) zonder toestemming van de auteur. [ meer info ]
NB: Please do not distribute (by any means, including email) or repost this story (including translations) without the author's prior permission. [ more ]

Enjoyed this story? Then be sure to let the author know by posting a comment at https://www.faramirfiction.com/fiction/nadreqze-of-de-liefde-van-een-man-en-een-elf. Positive feedback is what keeps authors writing more stories!


1 Comment(s)

anyone know if there is a way to translate into English or Spanish?

Waterwolf--
To translate, try the little flag buttons in the right side menu, under 'Translate'. Those will sent you to Google's translating engine. Alternatively, you could try Yahoo or Microsoft.
-the archivist
— waterwolf    Thursday 1 July 2010, 2:51    #

Subscribe to comments | Get comments by email | View all recent comments


Comment

  Textile help

All fields except 'Web' are required. The 'submit' button will become active after you've clicked 'preview'.
Your email address will NOT be displayed publicly. It will only be sent to the author so she (he) can reply to your comment in private. If you want to keep track of comments on this article, you can subscribe to its comments feed.

Filter

Hide | Show adult content

Adult content is shown. [what's this?]

Adult content is hidden.
NB: This site is still for adults only, even with the adult content filter on! [what's this?]

Translate

  • EN
  • ES
  • JP
  • FR
  • PT
  • KO
  • IT
  • RU
  • CN

More stories in: